Het Vlaanderen van De Wever

Ik krijg telefoontjes van ondernemers, en niet de minsten, die mij vragen gesprekken op te zetten met de N-VA van Bart De Wever. Op die partij is hun hoop gevestigd. Veel ondernemers denken dat de N-VA de enige is die iets kan veranderen.’ Het zijn de woorden van Unizo-baas Karel Van Eetvelt. Enige tijd daarvoor had N-VA-voorzitter Bart De Wever al uitgeroepen dat Voka zijn baas is en verwelkomde de voltallige top van die partij de Franse fiscale vluchteling Bernard Arnault.
Is N-VA misschien een allemansvriend? Want de fanclub van de N-VA bestaat niet enkel uit krijtstreeppakken of superrijken die de taal van Voltaire spreken. Integendeel. Ook veel werklozen, minimumtrekkers, senioren met een klein pensioentje, ja zelfs vakbonders voelen zich aangesproken door ‘de partij van de hardwerkende Vlamingen’. In Het Vlaanderen van De Wever stelt Koen Hostyn een vraag die je maar zelden hoort: voor wie rijdt de N-VA nu eigenlijk?
De kracht van de verandering: jazeker. Maar dan toch anders bekeken.